Tożsamość - Ef 1, 3nn

III A Tożsamość
Ef 1, 3nn
3 Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa! On w niebiosach nas pobłogosławił
wszelkim duchowym błogosławieństwem w Chrystusie 4 zgodnie ze swoim wybraniem nas w Nim
przed założeniem świata, abyśmy dzięki miłości byli przy Nim, święci i nieskalani! On nas
wyznaczył do swojego usynowienia przez Jezusa Chrystusa – zgodnie z upodobaniem swej woli –
abyśmy wychwalali wspaniałość Jego łaskawości, którą nam okazał w Umiłowanym. W Nim mamy
przez Jego krew odkupienie, odpuszczenie grzechów, zgodnie z bogactwem Jego łaski, którą hojnie
nas obdarzył wraz z całą mądrością i zrozumieniem, bo pozwolił nam poznać tajemnicę swej woli
zgodnie ze swoim upodobaniem, które na Nim oparł w planie doprowadzenia czasów do pełni, aby
wszystko zebrać w Chrystusie – w Nim wszystko, co na niebiosach i co na ziemi! 13 W Nim także
otrzymaliśmy dziedzictwo jako ci, którzy zgodnie z zamierzeniem Tego, który przeprowadza
wszystko według postanowienia swojej woli, przeznaczeni zostali do tego, aby być pochwałą Jego
majestatu, jeśli nadzieję mamy opartą na Chrystusie. W Nim i wy, skoro usłyszeliście słowo prawdy,
ewangelię o zbawieniu waszym, i skoro na Nim oparliście swoją wiarę, oznaczeni zostaliście
pieczęcią obiecanego Ducha Świętego, który jest poręką naszego dziedzictwa, dla odkupienia z
nabytymi, ku chwale Jego majestatu…
16 ...bez przerwy wznoszę za was dziękczynienie i kieruję w swych modlitwach prośby, aby Bóg
Pana naszego, Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam Ducha mądrości i objawienia przy
poznawaniu Go, światłe oczy serca waszego, abyście pojęli, czym jest nadzieja, do której zostaliście
powołani, czym bogactwo chwały dziedziczenia u Niego wśród świętych i czym przeogromna
wielkość Jego mocy względem nas, którzy uwierzyliśmy za sprawą działania Jego władzy i potęgi.
On ją okazał w Chrystusie przez wskrzeszenie Go z martwych i przez posadzenie Go w niebie po
swojej prawicy nad wszelką zwierzchnością i władzą, i mocą, i panowaniem i nad wszelkim
uznawanym imieniem nie tylko w tym wieku, lecz i w przyszłym. Tak wszystko umieścił pod Jego
stopami i ustanowił Go nad wszystkimi głową dla Kościoła, 23 który jest Jego ciałem, pełnią Tego,
który wszystko we wszystkim doprowadza do pełni.”

W języku greckim wersety od 3 do 14 są jednym, długim zdaniem. Nie jest to wywód logiczny, ale
hymn pochwalny na temat hojności Ojca względem nas! Bóg na pobłogosławił - „wszelkim
duchowym błogosławieństwem w Chrystusie zgodnie ze swoim wybraniem nas w Nim przed
założeniem świata”. Czy to nas nie zaskakuje? To sam Bóg pierwszy nas wybrał, a nie my Jego. Na
dodatek, wybrał nas przed założeniem świata!! Czy często możemy powiedzieć, że ktoś nas
wybrał? Może małżonek nas wybrał. Być może nasi rodzice nas chcieli. Rodzice adopcyjni
wybierają często dzieci. Ale nie ma osoby, która nas wybrała przed założeniem świata! W
Ewangelii Jana 15, 16 czytamy: „Nie wy mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem”.
Przypatrzmy się teraz celowi naszego wybrania: 4 „abyśmy dzięki miłości byli przy Nim, święci i
nieskalani!” Święty, po grecku ἅγιος (hagios) – oznacza inność oraz oddzielenie. Można ten zwrot
przetłumaczyć jako podobny z natury do Boga. Świątynia w mieście czy na wsi różni się od innych
budowli. Jej przeznaczenie jest inne niż obiektu handlowego czy rozrywkowego. Podobnie, sposób
życia chrześcijan różni się od sposobu życia popularnego na świecie.
Wyraz nienaganny – greckie amomoß (amomos), było używane w związku ze składaniem ofiar w
świątyni. Można rozumieć, że cały człowiek, każda jego część osobowa, całe ciało, dusza,

dziedzina zaangażowania jest dla Boga święte i może być ofiarą uwielbienia składaną Mu
nieustannie. Boga interesuje każda przestrzeń naszego serca, duszy, ciała i życia.
5 „On nas wyznaczył do swojego usynowienia przez Jezusa Chrystusa” – o tym fakcie Paweł mówi
też w Liście do Rzymian 8, 23 (my sami, którzy już posiadamy pierwsze dary Ducha, i my również
całą istotą swoją wzdychamy, oczekując [przybrania za synów] – odkupienia naszego ciała) oraz
Galatów 4, 4-5 (Gdy jednak nadeszła pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z Niewiasty,
zrodzonego pod Prawem, 5 aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, byśmy mogli otrzymać
przybrane synostwo). W starożytnym Rzymie na mocy władzy ojcowskiej patria potestas ojciec
miał nieograniczoną władzę nad życiem swojego syna w ciągu całego jego życia (aż do uwięzienia,
niewolniczej pracy i pozbawienia życia).
Każde dziedzictwo, każdy prezent ofiarowany synowi stawał się własnością Ojca. Na mocy adopcji
chłopiec otrzymywał wszystkie przywileje swojego ojca i równocześnie tracił prawa wynikające z
przynależności do dawnej rodziny. Uwalniał się także od długów zaciągniętych przez swoją dawną
rodzinę. Bóg podobnie uczynił z nami. Wyrwał nas z niewoli grzechów, uwolnił od długów i kar,
jakie zaciągnęliśmy z ich powodu oraz usynowił.
7 „W Nim mamy przez Jego krew odkupienie, odpuszczenie grzechów, zgodnie z bogactwem Jego
łaski, którą hojnie nas obdarzył wraz z całą mądrością i zrozumieniem” – grecki wyraz apolutrosiß
(apolustrosis) – oznacza uwolnienie, odkupienie, wolność poprzedzoną zapłatą okupu. Pochodzi on
od czasownika lýtron (lytron), który oznacza pieniądze na wykup niewolnika, okup.
Jesteśmy usynowieni, odkupieni, hojnie pobłogosławieni, co oznacza, że możemy poznawać Ojca
oraz swoją tożsamość w Nim. Skoncentrujmy się teraz na głosie Pana, skupmy swoją uwagę na
poznawaniu Go, Jego słowa, które do nas będzie chciał skierować, abyśmy wzrastali w naszej
tożsamości.
Źródła:
Nowy Testament. Z języka greckiego przełożył, wprowadzeniem i przypisami opatrzył ks. Remigiusz
Popowski SDB, Vocatio
William Barcaly, List do Efezjan, Warszawa 1981.